Taalkwestie | Eye opener?

Ik ben een echte Anglofiel. Yes, I love England! Menig vakantie heb ik er gevierd. Ik hou van het landschap, het weer (!), de High Tea, het links rijden en het maffe imperiaal stelsel met miles, fluid ounces, feet en gallons. Het Britse koningshuis met al zijn perikelen en de tabloids die er dankbaar hun pagina’s mee vullen. Maar ik hou vooral van de Engelse taal. Zo erg dat ik het zelfs heb gestudeerd. Het Engels is een bijzonder rijke taal met een enorm uitdrukkingsvermogen. De taal kent ruim een miljoen woorden. En daar wordt door iedereen dankbaar gebruik van gemaakt. Ook door mij. En gek genoeg: ook in Nederlandse teksten.

Serieus genomen worden

Engelse woorden schijnen een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit te oefenen op de Nederlandse manager. Neem alleen al het woord manager zelf… Tja, dan de Nederlandse varianten: beheerder, bestuurder, leider. Op de een of andere manier bekken die niet. In het verlengde daarvan worden allerlei Engelse termen toegepast. Te pas en te onpas. Wanneer zijn we nu eigenlijk gaan denken dat we ‘serieuzer’ genomen worden als we spreken van:

• commitment i.p.v. toewijding
• efficiency i.p.v. efficiëntie
• focus i.p.v. concentreren op
• feedback i.p.v. terugkoppeling
• drive i.p.v. gedrevenheid of ambitie

En dan heb ik het nog niet over het te ver doordrijven van de Engelse termen in het Nederlands waardoor er tenenkrommend Neder-Engels overblijft. Zo gaan we tegenwoordig eerst even met elkaar levelen welke tools we gaan gebruiken om onze performance te optimaliseren. En dan krijgen we een ‘go’ om alles zo goed mogelijk te handlen. Afijn, you get my point!

Niet immuun

Daar komt nog bij dat in een geschreven tekst de doelgroep altijd leidend moet zijn. En je kan er nu eenmaal niet zomaar bij iedere uitgave vanuit gaan dat de lezer alle Engelse termen kent. Je kunt ze dus eigenlijk beter niet gebruiken. Toch maak me er zelf best eens schuldig aan hoor. Uiteraard vanwege mijn intense voorkeur voor alles wat van de ander kant van het Kanaal komt. Maar ook simpelweg omdat ik niet immuun blijkt te zijn voor het als-ik het-in-het-Engels-zeg-dan-word-ik-serieus-genomen-virus. Zo kan het dus gebeuren dat ik een directeur afraadt het woord drive te gebruiken i.p.v. ambitie in zijn voorwoord van een magazine, maar ik in diezelfde editie net zo makkelijk het woord finetunen gebruik i.p.v. fijn afstemmen. En da’s nou niet bepaald consistent!

Maar ik denk dat we in de debriefing wel zullen feedbacken dat we daar volgende keer beter op moet focussen.

Het Nederlands heeft heus prachtige woorden om net zo professioneel over te komen op de lezer. Het is soms alleen even zoeken, omdat we zo gewend zijn direct op het Engels terug te grijpen. Ik hoop iedereen weer even aan het denken te hebben gezet. En misschien fungeert dit blog wel als een eye opener   😉